W objawieniach fatimskich w 1917 r. Najświętsza Maryja Panna przekazała swoim wybrańcom Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji w zasadzie jedną tajemnicę składającą się z trzech części. Wiadomo, że dwie pierwsze części dotyczą wizji wiecznego potępienia i nowego wówczas nabożeństwa liturgicznego do Niepokalanego Serca Maryi. Część III zawiera treść, której publicznie jeszcze nie opublikowano. A jednak są poważne przesłanki, by sądzić że III tajemnica jest znana, chociaż jej ujawnienie nie było oficjalne. Jakie to przesłanki?
Otóż Łucja Dos Santos spisała część trzecią w tzw. „Memoriale” między 12 grudnia 1943 r. a 9 stycznia 1944 r. „Memoriał” ten został przekazany w zapieczętowanej teczce biskupowi Leiria. W adnotacji z 1944 r. Łucja zastrzegła się, że może być ona wyjawiona dopiero w 1960 r. Ordynariusz Leirii „Memoriał” ten przekazał nuncjuszowi papieskiemu bp. Ferdinando Cento, ten z kolei – Kongregacji Nauki i Wiary, na czele której stał prefekt kard. Alfredo Ottaviani. Kardynał wręczył „Memoriał” Janowi XXIII. Papież zapoznał się z treścią tego dokumentu dopiero 11 lutego 1967 r. Według kard. Ottavianiego moment otwarcia zalakowanej koperty przedstawiał się następująco: „papież otworzył pakiet i zaczął czytać. A chociaż tekst napisany był po portu- galsku, powiedział mi potem, że zrozumiał wszystko. Następnie umieścił tajemnicę w innej teczce, opieczętował i złożył w jednym z tych archiwów, przypominających głęboką bardzo mroczną studnię, kryjącą w swej otchłani dokumenty, których nikt więcej nie powinien zobaczyć. Dlatego trudno teraz powiedzieć, gdzie znajduje się tajemnica fatimska” (cyt. Documentation Catholique”, nr 1490 kol. 543).
Leave a reply