Kolejnym „znakiem czasu” będzie apostazja, to znaczy powszechne odstępstwo od wiary. Podstawą biblijną dla wyodrębnienia tego zjawiska są słowa Zbawiciela: Gdy przyjdzie Syn Człowieczy, czy znajdzie wiarę na ziemi? (Łk 18,8).
Wreszcie ostatni „znak czasu”, to ucisk i klęski żywiołowe: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. I miejscami będą wielkie trzęsienia ziemi, zarazy i głód, będą znaki wielkie z nieba (Łk 21,10-11).
Sceptycy i agnostycy powiadają, że w każdej epoce był ucisk, epidemie i trzęsienia ziemi. To prawda, tylko że dopiero w wieku XX zjawiska te wystąpiły na tak wielką skalę. Oto kilka przykładów: W 1908 r. w Messynie trzęsienie ziemi spowodowało śmierć 83 tysięcy ludzi. W 1933 r. w Japonii zginęło 200 tysięcy ludzi. W 1932 w Chinach zginęło 70 tysięcy. W 1960 r. trzęsienie ziemi w Agadirze pociągnęło 12 tysięcy ofiar. Sejsmolodzy obliczyli, że od 1900 do 1990 r. na kuli ziemskiej miało miejsce ponad tysiąc trzęsień ziemi i katastrof żywiołowych.
W Apokalipsie św. Jan zapowiedział gigantyczne trzęsienie ziemi, które rozmiarami przekroczy wszystkie dotychczasowe ru chy tektoniczne: I nastąpią błyskawice i głosy, i gromy, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi: takie trzęsienie ziemi, tak wielkie (Ap 16,18-19).
Niektórzy teologowie sądzą, że św. Jan przepowiedział wybuch elektrowni atomowej w Czarnobylu, wskazując następujący werset: I spadła z nieba wielka gwiazda, płonąca jak pochodnia, a spadła na trzecią część rzek i na źródła wód. A imię gwiazdy zowie się Piołun. Terytorium ZSRR to istotnie prawie trzecia część wód i rzek, natomiast po ukraińsku słowo Czarnobyl znaczy dosłownie… piołun!
Leave a reply